Harold Fry’ın Beklenmedik Yolculuğu filmini izle.film sitesinin kalitesiyle hd izle. The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry filmi imdb üzerinden 6.8 puan almış olup Dram türündedir. Hettie Macdonald'in yönettiği filmi ilk izleyen sen ol! Keyifli seyirler.
Cok derin bir film. Hayatimi sorgulatti. Bi sahnesinde gozyaslarimi tutamadim. Ömrünün son baharinda telafi edilemeyen hatalarin ağırlığı ve hayata tutunmak ve yükünü hafifletmek için son bir umut ışığiydı Harold’ın yaptığı.
Kardeşim bu film beni duygusal anlamda perişan etti. Başta klasik, yaşlı İngiliz adam draması sanıyorsun, çaylar içiliyor, yürüyüşler falan. Ama yok öyle bir şey. İçine girdikçe film tokat manyağı yapıyor seni. Spoiler’ları çat çat veriyorum, çünkü bu film öyle hafif geçilecek bir iş değil.
Harold’ın yürüyüşü bir kefaret, boş bir umut değil.
Film Harold Fry diye emekli, içine kapanık bir adamla başlıyor. Karısıyla ilişkisi bitik, evin içinde bile yabancılar gibi. Sonra bir gün bir mektup geliyor. Eski bir arkadaşı – Queenie – terminal kansermiş, mektubu yazmış, veda ediyor. Harold da “ben buna sadece mektup yazamam, yürüyerek yanına gideceğim” diyor ve bam! Böyle başlıyor yolculuk.
Ama olay şu: Harold bu yolculuğu sadece Queenie için yapmıyor. Her adımı kendi geçmişinin yükünü taşıyor. Oğlu David’in intiharı… Oğlunun ölümünden kendini suçlaması… Karısıyla yıllardır süren duygusal mesafe… Bunların hepsinin ağırlığıyla yürüyor adam.
David’in intihar sahnesi gelince yerle bir oldum.
Film boyunca oğlundan bahsetmiyor fazla. Hep arka planda. Ama sonra gerçek geliyor: David aslında intihar etmiş. Ve Harold, bir baba olarak asla tam anlamıyla yanında olamamış. O sahne… Harold’ın geçmişte David’in kapısını çaldığı an, oğlunun kendi kanı içinde yattığını gördüğü an… Bitirdim orada. Gözümden yaşlar değil, resmen ömrüm aktı. Bu detayı bu kadar geç vermeleri, tüm filmi yeniden düşündürtüyor. Queenie bile aslında David’e sahip çıkmaya çalışmış bir nevi, Harold’ın yerine…
Queenie ile yüzleşme: Kadın zaten ölü gibi.
Yüzlerce kilometre yürüdükten sonra Harold, sonunda Queenie’nin olduğu bakımevine varıyor. Kadını bir görüyorsun… Resmen bir iskelet gibi yatıyor. Konuşamıyor bile. Harold konuşuyor, içini döküyor. Özür diliyor. Ama ne çare? Queenie’nin onu yıllarca koruduğu sırlar bile mezara gidiyor neredeyse.
Karısı Maureen’in dönüşümü: Sessiz bir devrim.
Filmin başında soğuk ve kırgın olan Maureen, Harold’ın yolculuğu ilerledikçe değişiyor. Onun yürüyüşü sayesinde kendi iç hesaplaşmasını yapıyor. Son sahnelerde Harold eve döndüğünde, Maureen ona kucak açıyor. Ama bu öyle klasik “mutlu son” değil. İkisi de kırık dökük, ama artık en azından dürüstler. Aralarındaki o yıllarca süren duvar yıkılıyor.
Sonuç: Bu film moral bozmuyor, yok ediyor.
“Harold Fry’ın Beklenmedik Yolculuğu” dışarıdan bakınca sakin, soft bir yol hikayesi gibi duruyor ama aslında derinlikli bir pişmanlık, yas, sevgi ve telafi anlatısı. Ve evet, spoiler gibi spoiler veriyorum çünkü bu film ancak spoiler yiyerek gerçek etkisini anlıyorsun. Harold’ın yürüyüşü fiziksel değil, ruhsal bir ağırlıkla ilerliyor. Sonuna geldiğinde sadece Harold değil, izleyici de sürünerek geliyor.
İzleyip de duvar gibi kalırsan bir kontrol ettir kendini. Çünkü bu film seni içinden çökertiyor. Sessiz sessiz yakıyor.
Hersey sadece bir kişinin gülücüğü için
Spoiler içeren alan
0
0
Cok derin bir film. Hayatimi sorgulatti. Bi sahnesinde gozyaslarimi tutamadim. Ömrünün son baharinda telafi edilemeyen hatalarin ağırlığı ve hayata tutunmak ve yükünü hafifletmek için son bir umut ışığiydı Harold’ın yaptığı.
1
0
Kardeşim bu film beni duygusal anlamda perişan etti. Başta klasik, yaşlı İngiliz adam draması sanıyorsun, çaylar içiliyor, yürüyüşler falan. Ama yok öyle bir şey. İçine girdikçe film tokat manyağı yapıyor seni. Spoiler’ları çat çat veriyorum, çünkü bu film öyle hafif geçilecek bir iş değil.
Harold’ın yürüyüşü bir kefaret, boş bir umut değil.
Film Harold Fry diye emekli, içine kapanık bir adamla başlıyor. Karısıyla ilişkisi bitik, evin içinde bile yabancılar gibi. Sonra bir gün bir mektup geliyor. Eski bir arkadaşı – Queenie – terminal kansermiş, mektubu yazmış, veda ediyor. Harold da “ben buna sadece mektup yazamam, yürüyerek yanına gideceğim” diyor ve bam! Böyle başlıyor yolculuk.
Ama olay şu: Harold bu yolculuğu sadece Queenie için yapmıyor. Her adımı kendi geçmişinin yükünü taşıyor. Oğlu David’in intiharı… Oğlunun ölümünden kendini suçlaması… Karısıyla yıllardır süren duygusal mesafe… Bunların hepsinin ağırlığıyla yürüyor adam.
David’in intihar sahnesi gelince yerle bir oldum.
Film boyunca oğlundan bahsetmiyor fazla. Hep arka planda. Ama sonra gerçek geliyor: David aslında intihar etmiş. Ve Harold, bir baba olarak asla tam anlamıyla yanında olamamış. O sahne… Harold’ın geçmişte David’in kapısını çaldığı an, oğlunun kendi kanı içinde yattığını gördüğü an… Bitirdim orada. Gözümden yaşlar değil, resmen ömrüm aktı. Bu detayı bu kadar geç vermeleri, tüm filmi yeniden düşündürtüyor. Queenie bile aslında David’e sahip çıkmaya çalışmış bir nevi, Harold’ın yerine…
Queenie ile yüzleşme: Kadın zaten ölü gibi.
Yüzlerce kilometre yürüdükten sonra Harold, sonunda Queenie’nin olduğu bakımevine varıyor. Kadını bir görüyorsun… Resmen bir iskelet gibi yatıyor. Konuşamıyor bile. Harold konuşuyor, içini döküyor. Özür diliyor. Ama ne çare? Queenie’nin onu yıllarca koruduğu sırlar bile mezara gidiyor neredeyse.
Karısı Maureen’in dönüşümü: Sessiz bir devrim.
Filmin başında soğuk ve kırgın olan Maureen, Harold’ın yolculuğu ilerledikçe değişiyor. Onun yürüyüşü sayesinde kendi iç hesaplaşmasını yapıyor. Son sahnelerde Harold eve döndüğünde, Maureen ona kucak açıyor. Ama bu öyle klasik “mutlu son” değil. İkisi de kırık dökük, ama artık en azından dürüstler. Aralarındaki o yıllarca süren duvar yıkılıyor.
Sonuç: Bu film moral bozmuyor, yok ediyor.
“Harold Fry’ın Beklenmedik Yolculuğu” dışarıdan bakınca sakin, soft bir yol hikayesi gibi duruyor ama aslında derinlikli bir pişmanlık, yas, sevgi ve telafi anlatısı. Ve evet, spoiler gibi spoiler veriyorum çünkü bu film ancak spoiler yiyerek gerçek etkisini anlıyorsun. Harold’ın yürüyüşü fiziksel değil, ruhsal bir ağırlıkla ilerliyor. Sonuna geldiğinde sadece Harold değil, izleyici de sürünerek geliyor.
İzleyip de duvar gibi kalırsan bir kontrol ettir kendini. Çünkü bu film seni içinden çökertiyor. Sessiz sessiz yakıyor.
3
0